Met een auto vol zaden, robinia stekken, zonnecellen, tenten, fietsen en gereedschap komen we half april in de vallei aan. Het is onze eerste kennismaking met het voorjaar: alles bloeit, vooral in en op de muren en hellingen tussen de terrassen. Het terras waar het huis op staat is dit jaar voor het eerst niet geploegd, het is een bloemenzee met papaver, kamille en gras.

Op de hellingen West en Oost planten we de Robinia stekken; in en op het plantgat voegen we plantenstengels en kruiden toe en de eerste dagen extra water. De komende zes weken lopen alle stekken uit en lijken aan te slaan. Dat is helaas nog geen garantie voor succes want de ergste hitte moet nog komen.

Ook de meegebrachte vaste planten als salie, wilde marjolein, lavendel en de artisjok lijken te aarden. De eerste week regent het flink, ook dat helpt. Met alle zaden gaat het minder goed, bijna niets komt op.

José Miguel, de vorige eigenaar, komt de eerste week het merendeel van de boomgaarden frezen, hij is in 3 uurtjes klaar. José wijst ons de aangrenzende gronden die hij voor de komst van de tractor met zijn paard bewerkte. Er staan oude en merendeels dode amandelen omgeven door rozemarijn, prikstruiken en een enkele jonge Pinus en Juniperus.
Begin vorige eeuw waren de terrassen ingeplant met diverse soorten granen en als je goed kijkt is bij iedere Mas (dat is een stenen schuur) een dorsplek te herkennen. We zetten onze tenten op onze cirkelvormige dorsplek, vol op de wind komen we snel achter – waar het kaf van het koren werd gescheiden. José Miguel vertelt dan na het graan de terrassen met druiven zijn ingeplant en verspreidt over het land hebben we restanten hiervan gevonden. Daarna werden de druivenvelden vervangen door olijven en amandelen. De bomen zijn tussen de 40 en 60 jaar oud en staan er goed bij.