Begin dit jaar hebben we 200 Quercus ilex Ballota, 200 Quercus faginea, 100 Quercus cerrioides en 100 Pinus nigra Salzmanni geplant. Ze zijn besteld bij www.proyectoforestaliberico.es, dat is een kweker en fruitteler in Villamalea met een uitgebreid en goed omschreven assortiment bomen en struiken, vooral geschikt voor herbebossing.

De steeneik (ilex Ballota) is al eerder geplant en doet het redelijk goed. Nu staan er alleen langs de weg naar Mazaleón een paar grote steeneiken. Galeik (Q. Faginea) zijn moeilijker te herkennen, er groeien wat struiken tussen de pijnbomen en een enkele boomvormer in de rand. We weten nog niet waarom ze zo weinig aanwezig zijn, hopelijk krijgen ‘onze’ eiken hier voet aan de grond. Onderweg naar de kust zowel noord als zuidwaarts zien we vele steeneiken, maar rondom Maella dus niet.

De Quercus cerrioides (een kruising tussen Q. humelis en Q. faginea) komt voor aan de randen van de Pyreneeën en zou het hier ook moeten doen. Net als de zwarte den, volgens de kweker heeft deze soort een kans, volgens de schoonvader van buurman Andrew is het te droog en te heet alhier. We gokken op de kweker.

De bomen zijn weer bezorgd bij Alberto’s ouders in het dorp en Alberto heeft ze naar ons gebracht, superaardig is dat. Op tekening zijn de nieuwe bomen schetsmatig ingetekend: weer veel in de randen van de bossen en ook flink wat in de lange lijnen op de relatief lange smalle terrassen ten noordoosten van de Mas. Voor het eerst hebben we ook op de verlaten boomgaarden bovenop de heuvels geplant en ook in de Arena staan nu veel meer bomen. Ze zijn geplant in diepe plantgaten, met compost, mest en water ook nog.

De honden van de buren rennen graag tussen de net gegraven plantgaten, die geprepareerd zijn volgens de methode Muts, naar Peter Muts in Toscane. Ipv met een kraantje zoals Peter deed, hebben we met de hand een diep gat gegraven, compost en mest door de rulle grond gemengd en vervolgens de boompjes dieper dan de omliggende grond geplant en die weer afgedekt met stro.

Het was een gezellige en dynamische tijd deze winter: Hermine en Hester zijn met de camper een paar dagen geweest en natuurlijk hebben ze muziek gemaakt; in de avondzon vanaf het Robinia veldje naast Henk, het beeld uit Afrika. Het blaasmuziek droeg ver en was heel erg mooi.

Ook geweldig mooi wordt het tweede huisje, dankzij het werk van Alberto en zijn team. Dit gouden team werkt sinds begin januari in volle vaart aan de renovatie en met een beetje geluk is dit gastenhuisje dit voorjaar klaar.

En droog is het, al maanden. Het heeft in november nog wat geregend en dat was het. Als de zon schijnt overdag is het aangenaam warm en gelukkig is er dankzij de nachtvorst en de ochtenddauw toch voldoende vocht voor nieuw gras, een dikke pier en verse peterselie.

Half februari groeit er in de bemeste delen en rondom de olijfbomen nog sappig groen gras, de rest is al aan het vergelen. We geven de jonge aanplant extra water. Alle andere bomen zien er redelijk uit, nog in winterstand, het is opnieuw afwachten hoe ze zich komend jaar ontwikkelen. Gelukkig lopen de steeneiken die we in september voor dood hielden onderop weer uit. Door de warmte zijn ook de amandelen vroeg in bloei, dat is adembenemend mooi, de heuvels lichten overal op in lila en roze.

De zogenaamde Götsch ‘Rillen oost” (van Ernst Götsch en zijn Syntropic Agroforestry) lijken een soort doorstart te maken, zie de foto hieronder. Oktober 2019 hebben deze stroken ingezaaid (laag 1) met het graanmengsel en vele andere zaden. In januari 2020 zijn de rillen ingeplant met de volgende soorten: laag 2) Capparis spinosa, Retama blanco, Myrtus communis, Pistacia lenticus, Pistacia terebinthus, Spartium junceum en laag 3) Acer Monspessulanum, Arbutus enedo, Ficus carica, Olea europaea  var sylvestris, Prunus dulcis, Quercus ilex ballota en laag 4) Albizia julibrissin, Celtis australis, Eucalyptus camaldulensis, Morus alba, Juglans regia. Dankzij droogte, vraat, explosieve wikke en onze ongeplande afwezigheid in voorjaar 2020 zijn veel soorten gesneuveld. Om de overblijvers te redden hebben we in de zomer van 2020 irrigatie aangelegd. Nu zijn de soorten Retama/Spartium(brem), de beide Pistacia’s, Acer Monspessulanum, Arbutus, Ficus, Olea, Quercus ilex, Celtis en Eucalyptus er nog, de overige soorten zijn verdwenen. De Eucapyptus en Arbutus starten met groeien. Uit de paardenmest tussen de rillen en uit de vele verschillende zaden die we hebben gezaaid, ontwikkelt zich gaandeweg deze winter een wat broeierige kruidlaag, met die alomaanwezige wikke natuurlijk ook.

De laatste week waren Evelien en Frank ook op bezoek, ze hebben als echt noordelingen zonder mopperen geslapen in de tent, met mutsen op en dikke sokken aan want het kwik daalde ‘s nachts onder nul.
We maken, vooral op zondag lange wandelingen met ontdekkingen zoals de ommuurde waterput hieronder. De put is best diep maar hij stond droog. Ooit moet hier grondwater zijn opgediept en was de put misschien onderdeel van een groter systeem.

In deze nu bloeiende amandelboomgaard hieronder is de mogelijke locatie van één van de drie windmolens die we in de toekomst mogelijk vanuit ons terrein gaan zien. Er is en blijft veel weerstand tegen de plannen, er zijn goed georganiseerde coalities in de regio geformeerd, zoals het Plataforma a favor de los Paisajes de Teruel en de Gent del Matarraña. 13 maart was er een grote protestmars in Zaragoza. Door velen wordt ook nu gewerkt aan alternatieve plannen om kleinschaliger energie te winnen. De definitieve beslissing over de uitvoering van de plannen moet nog worden genomen door verschillende overheden. En nu, nu is het gewoon prachtig en stil.